omkarmarulkar: 2012

Sunday, December 16, 2012

Saturday, December 15, 2012

me in marathi drama as shankar maharaj

हसू नकोस .............. गरिबी खूप वाईट आहे

मी लिहीलेली पहिली कविता.... हसू नकोस............... गरिबी खूप वाईट आहे, पोटात नाही अन्नाचा कण, तरी स्वप्नांची भूक आहे. हसू नकोस. गरिबी खूप वाईट आहे, पाय तुडवीत फिरतोय वणवण तरी bmw ची आस आहे. हसू नकोस................ गरिबी खूप वाईट आहे, टपरीवरचा कटिंग पीत, करत आहे struggle, तरी देखील ताज मध्ये vipच्या seat वर बसायची खाज आहे. हसू नकोस .............. गरिबी खूप वाईट आहे, चार पत्रांचा खोलीत राहून घालवत आहे दिवस , तरी सुद्धा अलिशान , बंगल्यात राहायचा ध्यास आहे. हसू नकोस.................. गरिबी खूप वाईट आहे, ह्या गरिबीच्या सोबतीला, आलीये महागाई धावून. तरी शेजारच्या it कंपनीचा, मालक व्हयाची नई आहे हौस. खरच सांगतो रे, मित्रा .................. एकदा तरी ह्या गरिबीच्या वाटेवर चालून बघ त्याचे चटके एकदा तरी सोसून बघ. म्हणूनच सांगतोय हसू नकोस............. गरिबी खूप वाईट आहे.......................! ओंकार अरुण मारुलकर

Wednesday, November 21, 2012

itka gutlela me

असा कोणताही दिवस जात नाही जो मी तुझ्याशी बोलल्याशिवाय राहत नाही ............... ........ तुझ्याबरोबर बोलेलेला एक एक शब्द हृदयात घर केल्याशिवाय जात नाही ............... ......... तुझ्या डोळ्यात अश्रूचाएक थेंब जरी मला दिसला तरी तुला अस पाहिलेलं मला आवडत बिलकुल आवडत नाही ............... ..... त्रास होतो मला माझ्यापासून तू दूर होताना ....... विरह सहन होत नाही कारण इतका मी तुझ्यात गुंतलेला ...............

best kavita by prashant

kavita

रोज संध्याकाळी घरातून दिशाहीन निघतो
समुद्रकिनारी निरर्थ येऊन बसतो
पायाचा अंगठा हि मखमली वाळूत , नकळत तुझंच नाव कोरतो
पण थबकणारी प्रत्येक लाट ते पुसत हाच प्रश्न विचारते
तुला प्रेमात वेडं करून जी निघून गेली, तिच्याचसाठी का तू हे अश्रू ढाळतो???

हळूहळू सूर्यही क्षितिजावर कलंडतो
मग नकळत डोळे मिटत तुझ्याच आठवणीत रमतो
मनात तुझ्याच विचारांचा कल्लोळ माजतो
पण भानावर आणत , सूर्याची शेवटची किरणही जाता जाता हाच प्रश्न विचारते
सात जन्माचं वचन देऊन जी निघून गेली , तिच्याचसाठी का तू हे अश्रू ढाळतो ???
हळूहळू आकाशात चंद्रही आपली जागा घेतो
गुलाबी थंडीत , अख्खं आसमंत बहरतो
तुझ्यासोबतचा प्रत्येक क्षण डोळ्यासमोर उभा ठाकतो
व प्रश्न विचारू पाहणाऱ्या अंधाऱ्या रात्रीला मीच उत्तर देतो
हो , मला जगणं शिकवून जी हे जग सोडून गेली , तिच्याचसाठी मी हे अश्रू ढाळतो.......!